جولای خدا

چهل روز هست ننوشتم اینجا... نمیشه کتمان کرد که هر چی هم آدم بگه واسه دل خودش می نویسه باز دوست داره گاهی دیگران هم بخونناحساس می کنم گذر افراد حتی نزدیکام به اینجا رو به ۰ متمایل می کنه :-) اما من عاشق اینجام. چون گذر عمر رو از جلو چشمام رد می کنه... الکی الکی بیشتر از 15 ساله دارم اینجا مینویسم. میشه یه عمر... یه دوران از زندگی... وقتی شروع کردم یه جوون 22 ساله بودم و الان 37 رو رد کردم...اما می نویسم و پیش میرم. چقدر گذر زندگی سادست. و چقدر این دنیا با همه ی تکاپوش بی ارزش...تو این سال های اخیر سایت فلایت رادار ۲۴ رو خیلی دوست داشتم. بارها و بارها شده نشستم همین طوری ترک هواپیما ها. این یکی از برزیل پا شده داره میره پاریس اون یکی از مسکو داره میره سیدنی و... خودم رو جای آدمای توش میذارم. به کشورهایی که ازشون رد میشن فکر می کنم. زوم رو که کم می کنی میاد بالا از اون بالاتر هزاران هواپیما دارن میرن این ور اون ور و آدما تحرک دارن و زندگی...بعد میام پایین تر میام تو کشور و شهر و خونه و... خوب من چه می کنم و چقدر درستم نمیدونم. دارم پیش میرم فقط.بازم ماه های بی دغدغه دارم بازم خدا رو شکر. همه سالم همه آروم. و منتظر روزهای آینده. تجربه های خوب و بد.همچنان اطرافیانم دارن کوچ می کنن. و چقدر تاسف می خوره آدم که میرن. که اینجا رو جایی برای زندگی خوشحال نمی دونن. و کاش عدالت حاکم میشد و جایی برای زندگی همه بود. همه ی اونایی که بهش وابسته هستن و دوست دارن که اینجا باشن... اما میرن جولای خدا...